Werk, ontmoetingen en het apartheidsmuseum
Blijf op de hoogte en volg Rhodé
20 September 2014 | Zuid-Afrika, Johannesburg
zaterdag 20 september, ik ben hier inmiddels twee weken en 1 dag. De tijd gaat erg snel, maar aan de andere kant heb ik het idee dat ik hier al veel langer ben.
De afgelopen twee weken ben ik een aantal keer naar de township Mabopane geweest. Het gekke is, na een paar keer zie je de armoede niet meer. Je ziet enkel de dankbaarheid die de mensen tonen voor alles wat je voor hen doet en de schoonheid van hoe de mensen hier met elkaar omgaan. Natuurlijk, er is hier veel criminaliteit en misbruik, maar van de gastvrijheid, vriendelijkheid en dankbaarheid van deze mensen kunnen wij in Nederland veel leren.
Vorige weekend heb ik Ignis en Leana ontmoet. Dit zijn vrienden van mijn moeder, mensen waarmee zij veel omging toen zij hier in Pretoria woonde. Ik ben met hen naar een bloemen tentoonstelling geweest in Johannesburg, daarna zijn we gaan lunchen in Sandton (Johannesburg) en tot slot hebben we koffie gedronken bij hen thuis. Het was een hele leuke en mooie dag en ik ben heel erg blij deze mensen te hebben ontmoet! Wanneer er iets is kan ik altijd bij hen terecht en dat is toch best een fijn idee.
Zondag ben ik met 3 huisgenoten naar het apartheidsmuseum in Johannesburg geweest. We gingen met de Gautrein, een nette en op tijd(!) rijdende trein tussen Pretoria en Johannesburg. Het apartheidsmuseum was erg indrukwekkend. Het vertelt de historie van de apartheid in Zuid- Afrika. Het is een echte eye opener en naar mijn mening moet een ieder die hier heen komt dit museum een keer bezoeken.
Maandag heb ik gewerkt op het kantoor hier in Pretoria. Ik heb veel kunnen doen en begin een idee te krijgen van de werkzaamheden.
Als klap op de vuurpijl kreeg ik 's middags een berichtje van Bas dat hij een ticket naar Johannesburg heeft geboekt en mij komt bezoeken van 10 tot en met 26 december! Helemaal gelukkig!
Dinsdag ben ik opnieuw naar Mabopane geweest waar we een meeting hadden met medewerkers van Lesedi La Batho, een sociaal werkster en een pastoor. Deze meeting was bedoeld om een zaak te bespreken waar zij al lang mee bezig zijn, ze hebben een baby uit huis geplaatst van een moeder die de baby ernstig verwaarloosde. Haar andere kinderen (1 tot 10 jaar) verzorgde de vijf maanden oude baby zo goed als zij konden maar konden hier (natuurlijk) niet goed genoeg in slagen. De baby heeft een maand in het ziekenhuis gelegen omdat het ernstig ondervoed, uitgedroogd en ziek was. Nu woont het inmiddels 3 maanden bij een pleeggezin. De moeder van de baby is gok- en drugsverslaafde en erg agressief, maar wil nu haar baby terug. De jeugdzorg is hier heel anders dan bij ons in Nederland, waardoor de moeder van de baby waarschijnlijk het recht heeft om haar baby binnenkort terug te krijgen.
De medewerkers van Lesedi zitten hierover met hun handen in het haar omdat zij er vrij zeker van zijn dat de moeder van de baby niet voor het kindje kan zorgen.
De moeder van de baby was uitgenodigd bij de meeting maar zou alleen komen als zij de baby terug zou krijgen. Dat kon niet en daarom verscheen zij niet. Na haar een aantal keer te hebben gebeld bedreigde zij de medewerkers met de dood als zij de baby niet terug zou krijgen. De meeting liep uiteindelijk uit op niets, behalve meer frustratie bij de medewerkers van Lesedi en agressie bij de moeder van de baby.
Dit is ook voor mij een groot dilemma, wanneer de moeder van de baby agressief blijft en mensen blijft bedreigen (zij bedreigde zelfs de leidsters van het kinderdag verblijf van Lesedi waar haar andere kinderen gratis opvang krijgen) zijn wij genoodzaakt de politie in te schakelen. Echter, dan zullen haar andere kinderen ook naar een pleeggezin moeten en worden opgesplitst, dit is iets wat wij willen voor komen. Aan de andere kant kunnen wij dit ook niet ongemoeid laten en het zou niet goed zijn voor de baby als hij terug moet naar zijn moeder.
Erg moeilijke situaties hier, maar helaas dagelijks terugkerende realiteit.
Gisteren heb ik voor het eerst terugkom onderwijs van school gevolgd via Skype, een gekke ervaring om mijn klasgenoten gewoon in de klas te zien zitten terwijl ik hier zit, maar het was leuk.
Dit weekend zijn veel van mijn huisgenoten weg maar ik ben thuis gebleven. Ik ga straks naar de supermarkt en proberen met 2 huisgenoten een appeltaart te bakken want ik krijg afkickverschijnselen van mijn bakverslaving.
Tot volgende keer en vergeet niet bij de foto's te kijken!
De afgelopen twee weken ben ik een aantal keer naar de township Mabopane geweest. Het gekke is, na een paar keer zie je de armoede niet meer. Je ziet enkel de dankbaarheid die de mensen tonen voor alles wat je voor hen doet en de schoonheid van hoe de mensen hier met elkaar omgaan. Natuurlijk, er is hier veel criminaliteit en misbruik, maar van de gastvrijheid, vriendelijkheid en dankbaarheid van deze mensen kunnen wij in Nederland veel leren.
Vorige weekend heb ik Ignis en Leana ontmoet. Dit zijn vrienden van mijn moeder, mensen waarmee zij veel omging toen zij hier in Pretoria woonde. Ik ben met hen naar een bloemen tentoonstelling geweest in Johannesburg, daarna zijn we gaan lunchen in Sandton (Johannesburg) en tot slot hebben we koffie gedronken bij hen thuis. Het was een hele leuke en mooie dag en ik ben heel erg blij deze mensen te hebben ontmoet! Wanneer er iets is kan ik altijd bij hen terecht en dat is toch best een fijn idee.
Zondag ben ik met 3 huisgenoten naar het apartheidsmuseum in Johannesburg geweest. We gingen met de Gautrein, een nette en op tijd(!) rijdende trein tussen Pretoria en Johannesburg. Het apartheidsmuseum was erg indrukwekkend. Het vertelt de historie van de apartheid in Zuid- Afrika. Het is een echte eye opener en naar mijn mening moet een ieder die hier heen komt dit museum een keer bezoeken.
Maandag heb ik gewerkt op het kantoor hier in Pretoria. Ik heb veel kunnen doen en begin een idee te krijgen van de werkzaamheden.
Als klap op de vuurpijl kreeg ik 's middags een berichtje van Bas dat hij een ticket naar Johannesburg heeft geboekt en mij komt bezoeken van 10 tot en met 26 december! Helemaal gelukkig!
Dinsdag ben ik opnieuw naar Mabopane geweest waar we een meeting hadden met medewerkers van Lesedi La Batho, een sociaal werkster en een pastoor. Deze meeting was bedoeld om een zaak te bespreken waar zij al lang mee bezig zijn, ze hebben een baby uit huis geplaatst van een moeder die de baby ernstig verwaarloosde. Haar andere kinderen (1 tot 10 jaar) verzorgde de vijf maanden oude baby zo goed als zij konden maar konden hier (natuurlijk) niet goed genoeg in slagen. De baby heeft een maand in het ziekenhuis gelegen omdat het ernstig ondervoed, uitgedroogd en ziek was. Nu woont het inmiddels 3 maanden bij een pleeggezin. De moeder van de baby is gok- en drugsverslaafde en erg agressief, maar wil nu haar baby terug. De jeugdzorg is hier heel anders dan bij ons in Nederland, waardoor de moeder van de baby waarschijnlijk het recht heeft om haar baby binnenkort terug te krijgen.
De medewerkers van Lesedi zitten hierover met hun handen in het haar omdat zij er vrij zeker van zijn dat de moeder van de baby niet voor het kindje kan zorgen.
De moeder van de baby was uitgenodigd bij de meeting maar zou alleen komen als zij de baby terug zou krijgen. Dat kon niet en daarom verscheen zij niet. Na haar een aantal keer te hebben gebeld bedreigde zij de medewerkers met de dood als zij de baby niet terug zou krijgen. De meeting liep uiteindelijk uit op niets, behalve meer frustratie bij de medewerkers van Lesedi en agressie bij de moeder van de baby.
Dit is ook voor mij een groot dilemma, wanneer de moeder van de baby agressief blijft en mensen blijft bedreigen (zij bedreigde zelfs de leidsters van het kinderdag verblijf van Lesedi waar haar andere kinderen gratis opvang krijgen) zijn wij genoodzaakt de politie in te schakelen. Echter, dan zullen haar andere kinderen ook naar een pleeggezin moeten en worden opgesplitst, dit is iets wat wij willen voor komen. Aan de andere kant kunnen wij dit ook niet ongemoeid laten en het zou niet goed zijn voor de baby als hij terug moet naar zijn moeder.
Erg moeilijke situaties hier, maar helaas dagelijks terugkerende realiteit.
Gisteren heb ik voor het eerst terugkom onderwijs van school gevolgd via Skype, een gekke ervaring om mijn klasgenoten gewoon in de klas te zien zitten terwijl ik hier zit, maar het was leuk.
Dit weekend zijn veel van mijn huisgenoten weg maar ik ben thuis gebleven. Ik ga straks naar de supermarkt en proberen met 2 huisgenoten een appeltaart te bakken want ik krijg afkickverschijnselen van mijn bakverslaving.
Tot volgende keer en vergeet niet bij de foto's te kijken!
-
20 September 2014 - 16:05
Marielle:
Wat leuk om jouw grote avontuur mee te kunnen beleven door je verhalen! En wat een super vooruitzicht dat Bas toch naar je toekomt! Hoop dat je ondanks de moeilijke situaties die je meemaakt een mooie tijd hebt. Groetjes ook van Jeroen, Meike en Lotte. -
20 September 2014 - 19:40
Fred Schoenmakers:
Mooi verhaal weer schat. Trots op je dat je deze onderneming bent begonnen. Een ervaring voor het leven. Fijn om je vandaag via Skype weer even te zien. Lekker werken de komende week, geniet van alle mooie dingen die je meemaakt en leer van alles wat minder leuk is. Volwassen worden is een uitdaging, zeker in een wereld zoals jij die nu te zien krijgt. Liefs! -
21 September 2014 - 11:36
David :
Hi Rhode, het is leuk om jouw verhaal te lezen. Je tijd daar wordt een mooie levens ervaring dat waarschijnlijk invloed op jouw toekomst gaat hebben. De tijd gaat inderdaad snel, maar zorg dat je geniet van elk moment wat je ziet, ruikt, voelt en hoort, want het is een mooie land met leuke gelukkig mensen en geweldig natuur. Ik hoop dat je wat van het natuur kan genieten en niet te verbonden aan 1 gebied bent. Ik kijk ernaar uit naar je volgende verslag. Groetjes en pas goed op je zelf. -
21 September 2014 - 21:07
Janneke Kolijn:
Hoi Rhodé, wat een belevenissen, wat maak jij een hoop mee. Prachtig om je verhalen te lezen en zo op de hoogte te blijven. Je schrijft boeiend waardoor de verhalen echt 'binnen' komen! Wat een verrassing dat Bas toch nog komt, heerlijk voor jullie! Geniet van alles en veel wijsheid gewenst. Liefs Janneke -
25 September 2014 - 13:51
Annemieke Kroon:
Hey Rhodé,
Wat heb je al veel meegemaakt in korte tijd! Veel aangrijpende gebeurtenissen, die je denk ik nooit meer zal vergeten! Ik vind het leuk om je verhalen te lezen, het lijkt alsof je in een andere wereld leeft. Bijzonder om te lezen hoe jij tegen de dingen aankijkt en wat je allemaal meemaakt. Ik hoop dat je geniet van je tijd in Zuid-Afrika en veel mag betekenen voor de mensen om je heen!
Ik ben benieuwd naar je volgende belevenissen.
Liefs Annemieke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
