Hallo allemaal, hier mijn laatste blog over mijn laatste twee weken in Zuid-Afrika die jullie nog van mij te goed hebben!

De laatste twee weken ben ik veel in Mabopane geweest, ik heb nog twee workshops gegeven over het schrijven van sollicitatie brieven en CV's. Hiervoor heb ik een handleiding geschreven, zodat anderen de workshops kunnen geven als ik weer in Nederland ben. De workshops gingen erg goed en het was leuk en leerzaam om ze te geven. Ik ben er inmiddels achter gekomen dat het kennis niveau hierover in de township erg laag is en een simpele uitleg noodzakelijk is. Ook bleek er veel verwarring over wat er nu wel en niet op je CV moet. Zo waren er deelnemers die op hun CV hadden gezet dat ze besmet zijn met Tuberculose of HIV. Uiteraard heb ik eerst gecontroleerd of dit in hun cultuur normaal is, omdat ik hier anders natuurlijk niets over kan zeggen. Dit bleek niet het geval, waarnaar ik hen heb voorgesteld dit weg te laten uit hun CV's.

Donderdag 22 januari heb ik afscheid genomen van Ignis en Leana. We hebben pizza gegeten bij het beste pizza restaurant in Pretoria (mijn pizza was inderdaad heerlijk) en daarna gedag gezegd. Dit voelde erg raar. Uiteraard vroegen zij mij of ik weer terug zou komen naar Zuid-Afrika. Ik vertelde hen dat ik absoluut eens terug zou komen. Hier moest Ignis wel erg om lachen, dit zei mijn moeder namelijk ook 30 jaar geleden en ze is nooit teruggekeerd (maar wat niet is kan nog komen!)

Het weekend van 24 en 25 januari ben ik naar de Hazelwood market in Pretoria geweest en naar de markt op Arts on main in Johannesburg. Bij beiden markten was ik al eens of zelfs meerdere keren geweest, maar ik wilde er graag nog eens heen om wat laatste souvenirs te kopen. Dat is goed gelukt!

Mijn laatste week heb ik veel met mijn collega's doorgebracht. Maandag was ik met mijn collega Loren uitgenodigd om te komen eten bij Chrisna, oprichtster van Lesedi La Batho. Het was erg gezellig!
Dinsdag ben ik met Loren naar een grote speelgoed winkel geweest om buiten speelgoed te kopen voor de kinderen van het kinderdagverblijf. Zoals ik in een vorige blog al schreef had de kerk waar ik heen ga in Nederland geld gedoneerd voor Lesedi, dit was deels besteed aan de 4 rolstoelen, maar er was ook nog geld over. Dit heb ik uitgegeven aan een wipwap, 3 ballen, een loopfiets en het grootste succes; een opblaasbaar voetbaldoel met voetballen!
De kinderen vonden het geweldig maar waren ook een beetje verdrietig, het regende buiten dus ze konden er niet direct mee spelen. Dinsdag avond hebben we gegeten bij een leuk restaurant in Pretoria met een medewerkster van een grote sponsor van Lesedi uit Duitsland, zij was voor een paar dagen overgekomen.

Deze week heb ik ook via skype mijn stage eindgesprek gehad. Dit was een erg positief gesprek waarin ik heb gehoord dat ik mijn stage in ieder geval gehaald heb, dus ik hoef niet langer te blijven (ben ik hier blij mee of vind ik dit jammer?!)

Woensdag was het tijd om afscheid te nemen van de mensen in Mabopane. Ik vond dit een erg moeilijk afscheid. Ik heb een goede band opgebouwd met de medewerkers van Lesedi en heb echt mijn plekje gevonden in de organisatie. Een aantal Lesedi medewerkers waren in tranen toen ik weg ging, dit deed me veel. Ik kreeg ook een erg lieve kaart waarin iedereen een stukje voor mij had geschreven. Hierin stond onderanderen dat ik voor veel mensen in de township veel heb betekend en een positieve verandering in hun leven heb kunnen maken. Dit vind ik natuurlijk fantastisch om te horen.

Donderdag ben ik na een dag op kantoor uit eten geweest met Emma en Esther, twee Nederlandse meiden en vriendinnen die bij mij in de guesthouse wonen, en de Nederlandse jongens die op een andere plek in Pretoria woonden. Met deze jongens ben ik ook naar het Krugerpark, Blyde River Canyon en Drakensberg geweest en we hebben veel met hen opgetrokken de afgelopen maanden. Het was een erg gezellig etentje, maar wel gek om te beseffen dat het ons laatste gezamenlijke etentje in Zuid-Afrika was.

Vrijdag was mijn aller laatste dag in Zuid-Afrika. Ik kon het niet beseffen. De vijf maanden zijn snel gegaan, maar aan de andere kant heb ik ook het gevoel dat ik hier al jaren woon. Ik heb zin om iedereen in Nederland weer te zien, maar geen zin om hier weg te gaan!
's Morgens ga ik nog gewoon naar kantoor om de laatste dingetjes af te ronden. Tussen de middag ga ik lunchen met Chrisna en Loren en dan is het tijd om van hen afscheid te nemen. Heel moeilijk, dit zijn zulke fantastische mensen!
Ook hen beloof ik om nog eens terug te komen en uiteraard om contact te houden.

Om 16:00 vertrek ik met Esther en Lars naar het vliegveld, zij vliegen om 19:00, ik om 20:25. Emma brengt ons, zij vliegt morgen pas naar huis. Ik vlieg samen met Wouter, een van de Nederlandse jongens, heel fijn om naast iemand te zitten die ik ken, want zo'n 11 uur durende vlucht naar Londen is best lang. Op Londen moeten we best opschieten om onze vlucht naar Nederland te halen maar uiteindelijk zijn we precies op tijd bij de gate. Onze vlucht naar Nederland duurt maar een uurtje en eenmaal aangekomen gaan we snel naar de bagage band zodat we ook snel richting onze families kunnen.
Ik besluit mijn telefoon ook maar weer eens aan te zetten en ontvang direct een SMS van British airways... Mijn koffer staat nog in Londen.
Beetje jammer dus, alles ging vlekkeloos tot nu toe. Ook erg gek, de koffer van Wouter is er wel, terwijl we tegelijkertijd hebben ingecheckt en exact dezelfde vluchten hadden, maar de mijne staat nog in Londen.

Gelukkig word mij bij de balie gemeld dat mijn koffer met de volgende vlucht uit Londen zal aankomen, om 11 uur (ik kwam aan om 9:15). Ik besluit hierop te wachten maar kan gelukkig wel gewoon eindelijk naar mijn familie toe die in de aankomst hal op mij staan te wachten!
Het voelt heel goed om iedereen eindelijk weer te zien en te kunnen knuffelen, bedankt aan alle mensen die er waren! Super leuk!
Toen ik mijn koffer eenmaal had kon ik ook eindelijk lekker naar huis, waar ik iedereen hen cadeautjes kon geven (en die vielen gelukkig in de smaak!)

Hiermee is er definitief een einde gekomen aan mijn geweldige Zuid-Afrika avontuur, en daarmee is dit dan ook mijn aller laatste blog!
Ik heb een fantastische tijd gehad, ik heb heel veel gezien en geleerd en heel veel mensen en plaatsen hebben een speciaal plekje in mijn hart gekregen.
Bedankt voor het lezen van mijn blog en alle leuke reacties, ik wil jullie ook allemaal uitnodigen om mijn foto's te komen bekijken, want bij mijn blogs kan ik maar een kleine selectie plaatsten!
Liefs!

p.s, Wat is het hier koud!!