Workshop, braai en ziekenhuisbezoeken

Maandag 27 oktober hebben Merel, mijn collega stagiaire en ik in township Mabopane een workshop gegeven over het schrijven van motivatie/sollicitatie brieven en het opzetten van CV's. We hadden de live skills klas de week ervoor uitgenodigd voor onze workshop en tegen al onze verwachtingen in was de gehele klas van 18 personen aanwezig.
We hadden grote posters gemaakt met een opzet voor de motivatie brieven. Dit bleek erg nuttig te zijn, het merendeel van de groep (20 tot 40 jaar) bleek niet te weten wat een motivatie brief was. Na de uitleg van de opzet mocht de klas vragen stellen. Dit bleek een goed idee te zijn, bijna drie uur lang zijn Merel ik bezig geweest met het beantwoorden van vragen, het op weg helpen bij het schrijven van de brieven en het checken van voorbeeld brieven en CV's.

Achteraf gaf de klas aan de workshop erg nuttig en informatief te hebben gevonden, er is veel geleerd en bereikt! Nu nog hopen dat de leerling ook werkelijk een baan zullen vinden, sommige van hen hebben nog nooit eerder een baan gehad.

Zaterdagavond waren we uitgenodigd voor een braai (Afrikaans woord voor barbecue) bij Loren, de Social Manager van Lesedi La Batho. We moesten allemaal iets meenemen, dus ben ik de keuken in gedoken om eindelijk weer iets te bakken. De kaneelbroodjes vielen erg in de smaak!
De braai was erg gezellig, maar ik voelde me niet helemaal goed, ik dacht dat ik misschien de griep had omdat een aantal van mijn huisgenoten hier ook last van had en ik door hen was aangestoken.
Na een gezellig avond ging ik dan ook snel mijn bed in.

Zondag ochtend werd ik wakker en ik voelde mij nog steeds niet goed. Ik had koorts en zat ineens onder de kleine jeukende bultjes. Ik dacht nog steeds dat ik de griep had, maar een paar uur later waren de bultjes uitgegroeid tot grote jeukende rode vlekken.

Omdat je hier in Zuid-Afrika maar het beste het zekere voor het onzekere kunt nemen ben ik 's avonds, toen de jeuk bijna niet meer te houden was, met 3 van mijn huisgenoten naar het ziekenhuis gegaan. Deze drie meiden studeren verpleegkunde en daarom was het erg fijn hen er bij te hebben. Omdat het zondag was konden we niet naar de huisarts en een huisartsenpost kennen ze hier niet.
In het ziekenhuis bleek ik een erg hoge bloeddruk te hebben en er werd geconstateerd dat de rode vlekken en teken van een allergische reactie waren. Waardoor de allergische reactie was ontstaan was niet duidelijk, dit kon alles geweest zijn.
Ik kreeg een infuus met een aantal medicijnen om de reactie te stoppen. Dit werkte erg goed en na een paar uur kon ik jeuk vrij, met een normale bloeddruk en een aantal medicijnen weer naar huis.
Ik was ontzettend opgelucht en ben snel gaan slapen, maandag stond er immers weer een bezoek naar Mabopane op de planning.

Toen ik maandagochtend (gisteren) wakker werd bleken de rode plekken te zijn terug gekomen en het waren er zelfs meer dan de dag ervoor. De dokter had mij gezegd terug te komen als het erger zou worden, dus geen bezoek aan Mabopane, maar opnieuw met Rachelle, een van mijn huisgenoten, naar het ziekenhuis.
Hier konden ze jammer genoeg niet veel voor mij doen, omdat ik de avond ervoor al behoorlijk veel medicijnen via het infuus had gekregen. Wel kreeg ik een antibiotica zalf mee die de jeuk moet tegengaan.

De zalf werkte overdag erg goed, maar afgelopen nacht werd ik opnieuw wakker met overal rode vlekken. Ze waren nu ook erg gezwollen, het werd dus steeds erger in plaats van minder, wat betekende dat ik weer terug moest naar het ziekenhuis. Anka, een van mijn huisgenoten en de eigenaar van het guesthouse zijn met me mee gegaan naar het ziekenhuis, om te voorkomen dat ik weer zonder oplossing weggestuurd zou worden, het was nu wel duidelijk dat er meer aan de hand was.

We zijn naar een ander ziekenhuis gegaan waar er eindelijk een diagnose gesteld kon worden, ik heb hoogstwaarschijnlijk een allergie ontwikkeld voor de malaria tabletten die ik moest slikken omdat ik naar het Kruger Park ben geweest. Omdat ik deze kuur moest afmaken bleef ik de pillen slikken, waardoor ik mijzelf voortdurend bleef vergiftigen.
Ik kreeg direct een aantal injecties om de vergiftiging tegen te gaan en de reactie te stoppen.
De pillen mag ik uiteraard niet meer nemen.

Ik moet deze week nog antibiotica slikken om alle gifstoffen uit mijn systeem te krijgen en dan moet ik vanzelf weer helemaal beter worden. Ik voel me nu nog erg wazig door alle medicijnen en moe omdat ik vannacht een adrenaline injectie heb gehad en daardoor bijna niet heb geslapen.
Even rustig aan doen dus, zodat ik hopelijk volgende week weer een spectaculairdere, actievere en leukere blog voor jullie kan schrijven!


Liefs!

Lieve Rachelle, Anka en Suzan, ontzettend bedankt dat jullie me zo gesteund hebben in het ziekenhuis de afgelopen dagen!